Nieznany jest przodek rasy, ale z pewnością był on spokrewniony ze szpicami. Należy wiedzieć, że husky były wykorzystywane przez stulecia przez plemię Czukczów (żyjące na Półwyspie Syberyjskim) do ciągnięcia sań, zaganiania reniferów oraz stróżowania. Uważano je za doskonałe psy, które sprawdzały się w trudnych warunkach Syberii ze względu na dużą wytrzymałość i odporność na niską temperaturę, żyjące chętnie w małych stadach oraz lubiące pracować przez wiele godzin czasu dziennie. Wywodzące się z Syberii zwierzęta zostały sprowadzone podczas tzw. gorączki złota na Alaskę i wystawiane w wyścigach psich zaprzęgów z uwagi na dużą wytrwałość i prędkość. W 1908 roku husky wzięły udział w pierwszym wyścigu psich zaprzęgów na Alasce, podczas którego maszerowie i ich psy pokonali dystans 408 mil. W trakcie II wojny światowej były wykorzystywane w wojskowych badaniach poszukiwawczych i w jednostkach ratowniczych.
Co możemy powiedzieć o temperamencie tej rasy psa?
Husky jest psem energicznym i lubiącym się bawić, żyje gromadnie. Lubi się włóczyć. Uważany jest za zwierzę w miarę łagodne w stosunku do dzieci, jednak jest duży i silny, więc należy uważać w przypadku bardzo małych pociech. Nie nadaje się na stróża, bowiem mało szczeka i jest raczej przyjazny wobec obcych. Może być trudny do trzymania w mieszkaniu ze względu na to, że lubi wyć i szybko się nudzi. Nie powinien pozostawać długo sam w domu, jeżeli wcześniej nie miał dużo ruchu, gdyż może wykazywać zachowania destrukcyjne. Uwielbia biegać na mrozie i ciągnąć sanie, czasami sam szuka przygód. Jest bardzo dobrze przystosowany do trudnych warunków klimatycznych. Nie należy go zostawiać sam na sam z mniejszymi pupilami.
Musi mieć przestrzeń, aby pozbyć się nadmiaru energii. Potrzebuje codziennej dużej dawki ćwiczeń, spacerów i biegania, jednak kiedy jest gorąco, powinno się ograniczyć jego ruch. Do życia wskazane jest duże podwórze z wysokim płotem, który powinie być tak wykopany, aby pies nie mógł wygrzebać przejścia w ziemi. Husky są wytrzymałe, mało chorują, ale mogą być podatne na dysplazję stawów biodrowych, ektopię moczowodów i schodzenia oczu. Są również narażone na problemy ze skórą – wynikające z niedoboru cynku. Znów mówiąc o pielęgnacji trzeba wiedzieć, że sierść tego psa wymaga czesania raz w tygodniu, żeby nie zrobiły się kołtuny.
Oto zewnętrzne cechy charakterystyczne dla tej rasy psa:
1). Oczy – owalne, średniej wielkości, najczęściej jasnoniebieskie.
2). Głowa – średnia, proporcjonalna.
3). Uszy – trójkątne, stojące, osadzone wysoko.
4). Umaszczenie – przednia część głowy i podbrzusze są z reguły białe. Występuje we wszystkich kolorach od czarnego do czystobiałego. Różnorodność znaczeń na głowie jest cechą charakterystyczną, podobnie jak wzory niespotykane u innych ras.
5). Szata – gruba, dwuwarstwowa: średniej długości włos okrywowy i miękki, gęsty podszerstek.
6). Ogon – gęsto owłosiony, osadzony nisko, opadający lub podniesiony.
7). Wysokość – pies: 53-60 cm; suka: 50-56 cm.
8). Waga – pies: 20-28 kg; suka: 15-23 kg.
9). Długość życia – 11-13 lat.
Syberyjski husky jest szybkim i wytrzymałym psem, dzięki czemu może ciągnąć lżejsze ładunki z umiarkowaną prędkością, pokonując przy tym duże odległości. Biegnie lekko, bez wysiłku. Ma zwartą i prostokątną budowę ciała, gruba sierść wytrzymuje niskie temperatury nawet do -60 stopni Celsjusza. Dobrze owłosione duże łapy są wyposażone we włosy między palcami, które chronią psa przed zimnem i wraz z mocnymi pazurami pozwalają utrzymywać równowagę na lodzie. Ma zgryz nożycowy. Kolor nosa zależy od koloru sierści: zwierzęta czarne, jasnobrązowe lub szare mają czarny nos; psy maści miedzi mają nosy w barwie wątrobianej, natomiast nosy białych osobników są cieliste. Husky raczej nie szczeka, ale potrafi wyć, wydając z siebie dźwięk słyszany z odległości nawet do 15 kilometrów. Rasę wyhodowano do pracy w grupie, lubi ludzi, ale najlepiej się czuje w rodzinie.
Dodatkowa uwaga – husky potrafią zmieniać swój metabolizm, chociaż nie wiadomo, jak to się dzieje. Mogą biec godzinami, zużywając energię, ale zatrzymując jednocześnie zapasy tłuszczu, dzięki czemu się nie męczą.
